Patti Yang tak opowiada o tej piosence: „”Falling” to pejzaż wewnętrznych przeciwstawności, romantyczna opowieść jako metafora na stan umysłu. Z jednej strony pragnienie spotkania tej jednej jedynej osoby (może siebie samego?) po wyczerpującym przejściu przez bezkres, z drugiej strony - przysłowiowy skok z dachu z tą drugą osobą, w centrum miasta trzymając się za ręce. Personifikacja doświadczenia z pogranicza samotności i spełnienia”.
"Falling": https://youtu.be/SqM2T3wgfoU
Patti Yang: "Prace nad albumem rozpoczęłam od wyzwania: wyłamać się z rytmu. Zaczęłam poświęcać coraz więcej czasu studiom medycyny starożytnej , nauk ezoterycznych i medycyny dźwięku. Idąc za głosem intuicji przeprowadziłam się z Londynu na pustynię Mojave w Kalifornii, nieopodal miasteczka Joshua Tree. Zakochałam się w miękkiej, bezkresnej ciszy otwartych przestrzeni. Stała się ona fundamentem moich poszukiwań oraz mojej pracy twórczej w najczystszym wymiarze. Dzięki praktyce celowego odosobnienia i wewnętrznej ciszy uwrażliwiłam zmysły; mój słuch i wzrok wyostrzyły się, a ciało i umysł zgrały się z fazami księżyca. Z tego nowego miejsca zyskałam dystans do codzienności, mediów, polityki, przemian społecznych, komunikacji, miłości i do siebie jako człowieka. Podczas kiedy świat zachłystywał się wszechobecnym voyeryzmem - ja upajałam się nowo odkrytą prywatnością. Jako jednostka nieobserwowana zaczęłam odczuwać świętość każdej minuty dnia i nocy.
Tytuł albumu jest refleksją nad obecnym stanem cywilizacji - wykracza poza bariery i granice polityczne, wyznania i systemy władzy. Podsumowuje on raczej dość wszechobecny sabotaż egzystencjalny, nie jako wyrocznia, ale jako przestroga, alarm na pobudkę ludzkości.
Dlaczego jest to płyta pożegnalna ?
Ponieważ dla mnie pseudonim stracił siłę i po prostu przestał być potrzebny. Zdejmując go zrzuciłam zbroję. Absolutnie nie jest to pożegnanie z muzyką. Wręcz przeciwnie, to połączenie muzyki z pracą konceptualną, która zajęła mi ostatnie 7 lat. A dlaczego Patti Yang Group? Miałam zaszczyt pracować z wyśmienitymi muzykami, których chciałam uwzględnić w projekcie pod każdym względem. Być otwarta na współpracę, tworzyć razem, niezależnie od stref czasowych, bez daty ukończenia. Proces powstawania albumu zajął dokładnie tyle czasu ile było to konieczne. Jako zespół - jesteśmy silni i darzymy się nawzajem szacunkiem”.
Oto muzycy, którzy są częścią tego projektu:
Chris Mackin (Le Volume Courbe, Dot Allison, Primal Scream)
Matty Skylab (Skylab, David Holmes)
Jagz Kooner (Radio 4, Reverend and the Makers, Manic Street Preachers, Primal Scream)
Martin Craft (M. Craft, Jarvis Cocker)
Nicolas Vernhes (Deerhunter, Animal Collective, Daughter, The War on Drugs)
Patti Yang (Pati Yang) to polska wokalistka, autorka tekstów, współkompozytorka muzyki filmowej i artystka sztuk wizualnych. W 1998 roku Patti zadebiutowała albumem „Jaszczurka” wydanym w Polsce przez wytwórnię Sony Music. Płyta ta szybko zyskała status „białego kruka”, gdyż z powodu konfliktu artystki z wytwórnią została ona wycofana z dystrybucji. „Jaszczurka” okazała się także przełomowym albumem na polskiej scenie elektronicznej późnych lat 90’tych, łącząc elementy elektroniki charakterystyczne dla ówczesnej sceny brytyjskiej , wczesnych technik samplingu z żywą instrumentacją rockową.
W 2001 roku Patti ponownie wyjechała z Polski do Anglii i podpisała kontrakt płytowy z wytwórnią Mercury Records pod pseudonimem Children. Zespół szybko zyskał uwag prasy i wraz z FourTet, Stevem Reedem oraz Prefuse 73 uplasował się w czołówce debiutantów elektronicznych w roku 2001 według magazynu Independent.
W 2005 roku formacja Children zmieniła nazwę na FlyKKiller. Band zadebiutował na pierwszym miejscu listy przebojów ZZub Chart w UK (lista nowości przemysłu muzycznego i medialnego), co zapoczątkowało intensywny okres europejskich tras koncertowych oraz dwóch sesji na żywo dla radia BBC 6 Music. Drugi singiel formacji pt. “Fear” stał się podkładem do zwiastuna filmu „Czarny Łabądź” Darrena Aronofsky’ego oraz zagościł na soundtracku serialu „CSI: Miami”.
Patti ma na koncie 4 płyty solowe, zagrała w 2006 roku jako support przed Depeche Mode na stadionie Legii w Warszawie, a jej głos można było usłyszeć w jednym z utworów na ścieżce dźwiękowej ceremonii inauguracyjnej Igrzysk Olimpijskich w Wielkiej Brytanii. Patti ma także na swoim koncie współpracę przy trzynastu filmach produkcji angielskiej i amerykańskiej (włączając w to nominowany do Europejskich Nagród Filmowych soundtrack do filmu „Code 46” z Samanthą Morton i Timem Robbinsem) oraz współpracę z rzeszą światowych artystów takich jak: David Holmes oraz jego formacja The Free Association, David Arnold, Leo Abrahams, Martina Topley Bird, John Spencer Blues Explosion, Jagz Kooner, David Catching oraz Nicolas Vernhes.
Foto: Karolina Markiewicz
