"Non Omnis Moriar" czyli pierwszy z trzech premierowych albumów Józefa Skrzeka zaplanowanych na 2025 rok to poruszające dzieło o życiu i śmierci. Kameralne formy na organy piszczałkowe, fortepian i syntezator Mooga obok monumentalnych partii chóralnych. Dźwiękowe studium smutku i radości.

Trailer albumu "Non Omnis Moriar": https://www.youtube.com/watch?v=HvgrSy_dGmw

Doświadczenie Józefa Skrzeka w opowiadaniu historii muzyką jest wielkie – już na „Pamiętniku Karoliny”, solowym debiucie z 1978 roku, starał się dźwiękami naszkicować przeróżne aspekty życia dwuletniej dziewczynki. Bohaterem „Non Omnis Moriar” jest Max – młody człowiek, którego choroba przedwcześnie zabrała z tego świata. Dzięki inicjatywie jego ojca i twórczej kreatywności Józefa Skrzeka mógł powstać dla Maxa pomnik z jednego z najtrwalszych budulców tego świata: Muzyki.

„Non Omnis Moriar” to muzyka w dużym stopniu elegijna, kameralna i skłaniająca do zadumy. Józef Skrzek, bazując na pozostawionych przez Maxymilliana szkicach, stworzył szereg premierowych kompozycji, które zarówno opowiadają o życiu bohatera albumu, jak i o pustce, jaką po sobie pozostawił. Organowe pasaże, subtelne frazy fortepianu i ponadczasowe brzmienie syntezatora Minimoog tworzy brzmieniową bazę, którą Józef Skrzek rozwinął o wokalne partie sopranistki Kariny Trapezanidou-Skrzeszewskiej oraz chóru Politechniki Śląskiej pod dyr. Tomasza Giedwiłło.

Józef Skrzek – synth, keyb, p, org

Karina Trapezanidou-Skrzeszewska – voc (4, 13)

Chór Politechniki Śląskiej pod dyr. Tomasza Giedwiłło

Maximillian Malinowski – głos